Bajka nie tylko o smoku
Płońsk 04.06.2025, g. 10:00
od 40.00 pln
Nie każdy smok musi być straszny! Bo zawsze zdarzają się wyjątki… Zapraszamy najmłodszych widzów na muzyczno – poetycki spektakl w reżyserii Lidii Sadowej. „Bajka nie tylko o smoku” Ireneusza Iredyńskiego to mądra, satyryczna opowieść przede wszystkim dla dzieci, ale też dla dorosłych, żyjących tu i teraz, którzy zapomnieli o swojej wyjątkowości.
To opowieść o mieszkańcach zwyczajnego miasteczka Parasol. Codzienność pełnoprawnych obywateli zarządzaną przez „Bardzo Ważnego Burmistrza” przerywa nagle wizyta Smoka i Cudownego Ptaka. Mieszkańcy miasta zamknięci w racjonalnych, pragmatycznych pancerzach ludzi poważnych i dorosłych zostają wystawieni na próbę. Spotkanie z „innym” wyzwoli ich wyobraźnie, przypomni o drzemiących pod warstwami „normalności” unikalnych marzeniach.
Sprawdzaliśmy różne bajki, ale to właśnie te ponadczasowe, poetyckie, po prostu piękne i bardzo melancholijne utwory Iredyńskiego uruchomiły nas i pozwoliły opowiedzieć także o naszych doświadczeniach. Uświadomiły nam jak bardzo potrzebujemy dzisiaj ponadczasowego świata symboli, poezji – mówi reżyserka spektaklu Lidia Sadowa. – To dzięki niemu możemy nauczyć mówić się o swoich emocjach, szczególnie tych trudnych – dodaje.
W spektaklu mówimy też o chorobie naszych czasów, o depresyjności, która pojawia się, kiedy kilkakrotnie zderzymy się z okrutnym, oceniającym szufladkującym nas światem, który wyśmiewa nasze marzenia. Tracimy wtedy nadzieję i wchodzimy w podobny do mieszkańców Parasola „automatyzm”, w życie od pierwszego do pierwszego – podkreśla.
„Bajka nie tylko o smoku” pokazuje, jak prawdziwe spotkanie z drugim człowiekiem może otworzyć i przemienić serce. Uświadamia nam, że każdy ma swoją niepowtarzalną wartość. Najmłodsi widzowie będą mogli zanurzyć się w „świat teatru” i poznać wartość marzeń, które w nich drzemią.
Czas trwania: 1h 15′
To opowieść o mieszkańcach zwyczajnego miasteczka Parasol. Codzienność pełnoprawnych obywateli zarządzaną przez „Bardzo Ważnego Burmistrza” przerywa nagle wizyta Smoka i Cudownego Ptaka. Mieszkańcy miasta zamknięci w racjonalnych, pragmatycznych pancerzach ludzi poważnych i dorosłych zostają wystawieni na próbę. Spotkanie z „innym” wyzwoli ich wyobraźnie, przypomni o drzemiących pod warstwami „normalności” unikalnych marzeniach.
Sprawdzaliśmy różne bajki, ale to właśnie te ponadczasowe, poetyckie, po prostu piękne i bardzo melancholijne utwory Iredyńskiego uruchomiły nas i pozwoliły opowiedzieć także o naszych doświadczeniach. Uświadomiły nam jak bardzo potrzebujemy dzisiaj ponadczasowego świata symboli, poezji – mówi reżyserka spektaklu Lidia Sadowa. – To dzięki niemu możemy nauczyć mówić się o swoich emocjach, szczególnie tych trudnych – dodaje.
W spektaklu mówimy też o chorobie naszych czasów, o depresyjności, która pojawia się, kiedy kilkakrotnie zderzymy się z okrutnym, oceniającym szufladkującym nas światem, który wyśmiewa nasze marzenia. Tracimy wtedy nadzieję i wchodzimy w podobny do mieszkańców Parasola „automatyzm”, w życie od pierwszego do pierwszego – podkreśla.
„Bajka nie tylko o smoku” pokazuje, jak prawdziwe spotkanie z drugim człowiekiem może otworzyć i przemienić serce. Uświadamia nam, że każdy ma swoją niepowtarzalną wartość. Najmłodsi widzowie będą mogli zanurzyć się w „świat teatru” i poznać wartość marzeń, które w nich drzemią.
Czas trwania: 1h 15′
Król i Caryca
Warszawa 15.06.2025, g. 16:00
od 90.00 pln
Romans ostatniego polskiego króla z carycą Katarzyną Wielką nie był tajemnicą. To właśnie rosyjskiej władczyni monarcha zawdzięczał objęcie tronu w Warszawie. Spektakl „Król i caryca” w reżyserii Jerzego Zelnika powstał na podstawie wyboru korespondencji carycy Katarzyny i króla Stanisława Augusta.
W 1755 roku przybył do Petersburga sekretarz angielskiego posła, młody polski arystokrata, Stanisław Antoni Poniatowski. Zwrócił na siebie uwagę Katarzyny, sam tracąc dla niej głowę. Jej mąż, Piotr, odkrył romans. Zareagował gniewem, ale szybko go opanował. Sam zresztą miał na koncie pozamałżeńskie związki. Pobłogosławił więc szczęściu kochanków. W lipcu 1762 roku przyszło mu umrzeć. Na polecenie żony zresztą, która kazała go zamordować. Dwa lata później, już jako caryca, Katarzyna czyni Stanisława Poniatowskiego władcą Polski. Po kolejnych trzydziestu jeden latach pozbawia go natomiast nie tyle tronu, co królestwa, doprowadzając do trzeciego rozbioru Rzeczypospolitej.
Twórcy ukazują psychologiczny i emocjonalny portret króla i carycy – byłych kochanków, którzy pod płaszczykiem utrzymywanych ciągle siostrzano-braterskich relacji, prowadzą dyplomatyczną wojnę o sprzeczne narodowe dążenia i cele.
Echu dawnej namiętności zdarza się jeszcze niekiedy wybrzmiewać między wierszami listów obojga władców. To jednak brutalny, niekierujący się żadnym sentymentem, polityczny interes jest właściwą treścią tej korespondencji. Dlatego stanowi ona niezwykły materiał dla aktorów. W spektaklu Teatru Klasyki Polskiej wydobędą oni całą złożoność stosunków łączących Stanisława Augusta z Katarzyną II, a układających się w dramatyczny splot tęsknoty, nadziei, strachu, pogardy i chłodnej kalkulacji. „Król i caryca” odsłoni kulisy wydarzeń, które doprowadziły do zniknięcia Rzeczypospolitej z mapy Europy na ponad sto dwadzieścia lat. Czas trwania: 1h 10′
W 1755 roku przybył do Petersburga sekretarz angielskiego posła, młody polski arystokrata, Stanisław Antoni Poniatowski. Zwrócił na siebie uwagę Katarzyny, sam tracąc dla niej głowę. Jej mąż, Piotr, odkrył romans. Zareagował gniewem, ale szybko go opanował. Sam zresztą miał na koncie pozamałżeńskie związki. Pobłogosławił więc szczęściu kochanków. W lipcu 1762 roku przyszło mu umrzeć. Na polecenie żony zresztą, która kazała go zamordować. Dwa lata później, już jako caryca, Katarzyna czyni Stanisława Poniatowskiego władcą Polski. Po kolejnych trzydziestu jeden latach pozbawia go natomiast nie tyle tronu, co królestwa, doprowadzając do trzeciego rozbioru Rzeczypospolitej.
Twórcy ukazują psychologiczny i emocjonalny portret króla i carycy – byłych kochanków, którzy pod płaszczykiem utrzymywanych ciągle siostrzano-braterskich relacji, prowadzą dyplomatyczną wojnę o sprzeczne narodowe dążenia i cele.
Echu dawnej namiętności zdarza się jeszcze niekiedy wybrzmiewać między wierszami listów obojga władców. To jednak brutalny, niekierujący się żadnym sentymentem, polityczny interes jest właściwą treścią tej korespondencji. Dlatego stanowi ona niezwykły materiał dla aktorów. W spektaklu Teatru Klasyki Polskiej wydobędą oni całą złożoność stosunków łączących Stanisława Augusta z Katarzyną II, a układających się w dramatyczny splot tęsknoty, nadziei, strachu, pogardy i chłodnej kalkulacji. „Król i caryca” odsłoni kulisy wydarzeń, które doprowadziły do zniknięcia Rzeczypospolitej z mapy Europy na ponad sto dwadzieścia lat. Czas trwania: 1h 10′
Król i Caryca
Warszawa 15.06.2025, g. 18:00
od 90.00 pln
Romans ostatniego polskiego króla z carycą Katarzyną Wielką nie był tajemnicą. To właśnie rosyjskiej władczyni monarcha zawdzięczał objęcie tronu w Warszawie. Spektakl „Król i caryca” w reżyserii Jerzego Zelnika powstał na podstawie wyboru korespondencji carycy Katarzyny i króla Stanisława Augusta.
W 1755 roku przybył do Petersburga sekretarz angielskiego posła, młody polski arystokrata, Stanisław Antoni Poniatowski. Zwrócił na siebie uwagę Katarzyny, sam tracąc dla niej głowę. Jej mąż, Piotr, odkrył romans. Zareagował gniewem, ale szybko go opanował. Sam zresztą miał na koncie pozamałżeńskie związki. Pobłogosławił więc szczęściu kochanków. W lipcu 1762 roku przyszło mu umrzeć. Na polecenie żony zresztą, która kazała go zamordować. Dwa lata później, już jako caryca, Katarzyna czyni Stanisława Poniatowskiego władcą Polski. Po kolejnych trzydziestu jeden latach pozbawia go natomiast nie tyle tronu, co królestwa, doprowadzając do trzeciego rozbioru Rzeczypospolitej.
Twórcy ukazują psychologiczny i emocjonalny portret króla i carycy – byłych kochanków, którzy pod płaszczykiem utrzymywanych ciągle siostrzano-braterskich relacji, prowadzą dyplomatyczną wojnę o sprzeczne narodowe dążenia i cele.
Echu dawnej namiętności zdarza się jeszcze niekiedy wybrzmiewać między wierszami listów obojga władców. To jednak brutalny, niekierujący się żadnym sentymentem, polityczny interes jest właściwą treścią tej korespondencji. Dlatego stanowi ona niezwykły materiał dla aktorów. W spektaklu Teatru Klasyki Polskiej wydobędą oni całą złożoność stosunków łączących Stanisława Augusta z Katarzyną II, a układających się w dramatyczny splot tęsknoty, nadziei, strachu, pogardy i chłodnej kalkulacji. „Król i caryca” odsłoni kulisy wydarzeń, które doprowadziły do zniknięcia Rzeczypospolitej z mapy Europy na ponad sto dwadzieścia lat. Czas trwania: 1h 10′
W 1755 roku przybył do Petersburga sekretarz angielskiego posła, młody polski arystokrata, Stanisław Antoni Poniatowski. Zwrócił na siebie uwagę Katarzyny, sam tracąc dla niej głowę. Jej mąż, Piotr, odkrył romans. Zareagował gniewem, ale szybko go opanował. Sam zresztą miał na koncie pozamałżeńskie związki. Pobłogosławił więc szczęściu kochanków. W lipcu 1762 roku przyszło mu umrzeć. Na polecenie żony zresztą, która kazała go zamordować. Dwa lata później, już jako caryca, Katarzyna czyni Stanisława Poniatowskiego władcą Polski. Po kolejnych trzydziestu jeden latach pozbawia go natomiast nie tyle tronu, co królestwa, doprowadzając do trzeciego rozbioru Rzeczypospolitej.
Twórcy ukazują psychologiczny i emocjonalny portret króla i carycy – byłych kochanków, którzy pod płaszczykiem utrzymywanych ciągle siostrzano-braterskich relacji, prowadzą dyplomatyczną wojnę o sprzeczne narodowe dążenia i cele.
Echu dawnej namiętności zdarza się jeszcze niekiedy wybrzmiewać między wierszami listów obojga władców. To jednak brutalny, niekierujący się żadnym sentymentem, polityczny interes jest właściwą treścią tej korespondencji. Dlatego stanowi ona niezwykły materiał dla aktorów. W spektaklu Teatru Klasyki Polskiej wydobędą oni całą złożoność stosunków łączących Stanisława Augusta z Katarzyną II, a układających się w dramatyczny splot tęsknoty, nadziei, strachu, pogardy i chłodnej kalkulacji. „Król i caryca” odsłoni kulisy wydarzeń, które doprowadziły do zniknięcia Rzeczypospolitej z mapy Europy na ponad sto dwadzieścia lat. Czas trwania: 1h 10′
Herbert. Prowadził za rękę światło
Warszawa 20.06.2025, g. 19:00
od 50.00 pln
Muzyczna lekcja sztuki europejskiej. Spektakl muzyczny inspirowany życiem i twórczością Zbigniewa Herberta, oparty na zestawieniu esejów z jego zbioru „Barbarzyńca w ogrodzie”, będący literacką podróżą do świata kultury, w której przewodnikiem jest sam autor. Przewodnik ten prowadzi widza przez piękno i harmonię dzieł kultury śródziemnomorskiej oraz wybrane utwory poetyckie.
Barbarzyńca w ogrodzie otwiera przed odbiorcą świat wspaniałych dzieł sztuki, o których poeta pisze z ogromną erudycją i wrażliwością. Przenikliwie oddaje istotę pracy twórczej malarzy, ale i budowniczych wielkich katedr, ukazując ich czasy i miejsca, których genius loci poeta stara się uchwycić. Narratorem esejów jest tytułowy „barbarzyńca”), człowiek pewnie poruszający się w świecie sztuki, zainteresowany przy tym nie tylko dawnym malarstwem i architekturą, ale także zmysłowym odbiorem widoków, zapachów i smaków. Pielgrzym, świadomy, wyedukowany odbiorca, powracający do kraju, w którym te „pocztówki” podróży, mają swój cel: przywołanie porządku i harmonii, na której zbudowana jest kultura Europy w czasach, kiedy przywoływanie podstawowych wartości „wprost” było niemożliwe. Herbert odnajduje „moralną stałą” w tradycji grecko-rzymskiej, w fundamentach Europy, od której Polska oderwana została wyrokiem historii.
Jaki Barbarzyńca w ogrodzie ukazuje się naszym oczom dziś? Mamy w nim dokonaną przez „wydziedziczonego” próbę odzyskania tego, z czego go okradziono, przywrócenia mu jego wielkiej ojczyzny w ogrodzie Europy. Herbert czyni nas wszystkich „panami tradycji”, władnymi z niej wybierać. Pisząc o sztuce, o wolności i zniewoleniu, Herbert pisze o Polsce swoich czasów, o sobie i przede wszystkim o nas.
Czas trwania: 1h 30′
Barbarzyńca w ogrodzie otwiera przed odbiorcą świat wspaniałych dzieł sztuki, o których poeta pisze z ogromną erudycją i wrażliwością. Przenikliwie oddaje istotę pracy twórczej malarzy, ale i budowniczych wielkich katedr, ukazując ich czasy i miejsca, których genius loci poeta stara się uchwycić. Narratorem esejów jest tytułowy „barbarzyńca”), człowiek pewnie poruszający się w świecie sztuki, zainteresowany przy tym nie tylko dawnym malarstwem i architekturą, ale także zmysłowym odbiorem widoków, zapachów i smaków. Pielgrzym, świadomy, wyedukowany odbiorca, powracający do kraju, w którym te „pocztówki” podróży, mają swój cel: przywołanie porządku i harmonii, na której zbudowana jest kultura Europy w czasach, kiedy przywoływanie podstawowych wartości „wprost” było niemożliwe. Herbert odnajduje „moralną stałą” w tradycji grecko-rzymskiej, w fundamentach Europy, od której Polska oderwana została wyrokiem historii.
Jaki Barbarzyńca w ogrodzie ukazuje się naszym oczom dziś? Mamy w nim dokonaną przez „wydziedziczonego” próbę odzyskania tego, z czego go okradziono, przywrócenia mu jego wielkiej ojczyzny w ogrodzie Europy. Herbert czyni nas wszystkich „panami tradycji”, władnymi z niej wybierać. Pisząc o sztuce, o wolności i zniewoleniu, Herbert pisze o Polsce swoich czasów, o sobie i przede wszystkim o nas.
Czas trwania: 1h 30′
Herbert. Prowadził za rękę światło
Warszawa 22.06.2025, g. 18:00
od 50.00 pln
Muzyczna lekcja sztuki europejskiej. Spektakl muzyczny inspirowany życiem i twórczością Zbigniewa Herberta, oparty na zestawieniu esejów z jego zbioru „Barbarzyńca w ogrodzie”, będący literacką podróżą do świata kultury, w której przewodnikiem jest sam autor. Przewodnik ten prowadzi widza przez piękno i harmonię dzieł kultury śródziemnomorskiej oraz wybrane utwory poetyckie.
Barbarzyńca w ogrodzie otwiera przed odbiorcą świat wspaniałych dzieł sztuki, o których poeta pisze z ogromną erudycją i wrażliwością. Przenikliwie oddaje istotę pracy twórczej malarzy, ale i budowniczych wielkich katedr, ukazując ich czasy i miejsca, których genius loci poeta stara się uchwycić. Narratorem esejów jest tytułowy „barbarzyńca”), człowiek pewnie poruszający się w świecie sztuki, zainteresowany przy tym nie tylko dawnym malarstwem i architekturą, ale także zmysłowym odbiorem widoków, zapachów i smaków. Pielgrzym, świadomy, wyedukowany odbiorca, powracający do kraju, w którym te „pocztówki” podróży, mają swój cel: przywołanie porządku i harmonii, na której zbudowana jest kultura Europy w czasach, kiedy przywoływanie podstawowych wartości „wprost” było niemożliwe. Herbert odnajduje „moralną stałą” w tradycji grecko-rzymskiej, w fundamentach Europy, od której Polska oderwana została wyrokiem historii.
Jaki Barbarzyńca w ogrodzie ukazuje się naszym oczom dziś? Mamy w nim dokonaną przez „wydziedziczonego” próbę odzyskania tego, z czego go okradziono, przywrócenia mu jego wielkiej ojczyzny w ogrodzie Europy. Herbert czyni nas wszystkich „panami tradycji”, władnymi z niej wybierać. Pisząc o sztuce, o wolności i zniewoleniu, Herbert pisze o Polsce swoich czasów, o sobie i przede wszystkim o nas.
Czas trwania: 1h 30′
Barbarzyńca w ogrodzie otwiera przed odbiorcą świat wspaniałych dzieł sztuki, o których poeta pisze z ogromną erudycją i wrażliwością. Przenikliwie oddaje istotę pracy twórczej malarzy, ale i budowniczych wielkich katedr, ukazując ich czasy i miejsca, których genius loci poeta stara się uchwycić. Narratorem esejów jest tytułowy „barbarzyńca”), człowiek pewnie poruszający się w świecie sztuki, zainteresowany przy tym nie tylko dawnym malarstwem i architekturą, ale także zmysłowym odbiorem widoków, zapachów i smaków. Pielgrzym, świadomy, wyedukowany odbiorca, powracający do kraju, w którym te „pocztówki” podróży, mają swój cel: przywołanie porządku i harmonii, na której zbudowana jest kultura Europy w czasach, kiedy przywoływanie podstawowych wartości „wprost” było niemożliwe. Herbert odnajduje „moralną stałą” w tradycji grecko-rzymskiej, w fundamentach Europy, od której Polska oderwana została wyrokiem historii.
Jaki Barbarzyńca w ogrodzie ukazuje się naszym oczom dziś? Mamy w nim dokonaną przez „wydziedziczonego” próbę odzyskania tego, z czego go okradziono, przywrócenia mu jego wielkiej ojczyzny w ogrodzie Europy. Herbert czyni nas wszystkich „panami tradycji”, władnymi z niej wybierać. Pisząc o sztuce, o wolności i zniewoleniu, Herbert pisze o Polsce swoich czasów, o sobie i przede wszystkim o nas.
Czas trwania: 1h 30′