Warszawa 12.03.2026, g. 19:00
od 60.00 pln
„Zemsta”, obok „Ślubów panieńskich” najsłynniejsza komedia Aleksandra Fredry, od niemal 200 lat żyje w świadomości wielu pokoleń Polaków. Krytycy pisali, że jest jakby „polonezem granym dźwiękiem słów” i wszyscy zgadzali się co do jednego – to najbardziej polska komedia Fredry.
Sąsiedzki spór Cześnika i Rejenta staje się w niej podstawą do ukazania ludzkich przywar, wyśmiania małostkowości, ale i okazją do przypomnienia, dlaczego na końcu to właśnie zgoda zbuduje na nowo to, co nienawiść zniszczyła. Jak to w komedii bywa, nie mogło w „Zemście” zabraknąć miłosnej intrygi wymierzonej w młodych zakochanych i knowań tzw. średniego pokolenia, czyli prześmiesznego Papkina i apetycznej Podstoliny.
Osobnym motywem jest spór o zamek, w którym dzieje się akcja komedii. Występuje on w roli współbohatera dzieła, jako motyw rodem z preromantycznej powieści gotyckiej, w której właśnie konflikt o zamek staje się sprężyną wprowadzającą postacie w ruch. Geneza tego motywu sięga roku 1764, kiedy to angielski pisarz Horacy Walpole wydaje „Zamek w Otranto”, powieść zapewne znaną Fredrze.
Historycy literatury zaliczają Fredrę również do kontynuatorów polskiego oświecenia, lecz nie można jednoznacznie (jak to często bywało) uznać go za naśladowcę Moliera w twórczości komediowej. Fredro ma swój niepowtarzany, polski styl, który tak nas uwiera i tak nas śmieszy w „Zemście”.
Styl ten jest najwyższą próbą komedii. I właśnie z tak zacnego tworzywa poetyckiego utkał Fredro „Zemstę”, którą warto stale przypominać. Dzięki wyjątkowej, zachowującej wierność literze tekstu i szacunek dla słowa, inscenizacji Teatru Klasyki Polskiej możemy –– przenieść się do zamku Kamieniec, by samemu przekonać się, dlaczego tak chętnie budujemy mury między nami i co się stanie, gdy w świecie, w którym zgoda jest podobno niemożliwa, na chwilę zapanuje święty spokój. Czas trwania: 1h 30′
Reżyseria: Michał Chorosiński Obsada: Obsada: Joanna Kwiatkowska-Zduń, Maria Witkowska, Jarosław Gajewski, Henryk Gołębiewski, Dariusz Kowalski, Łukasz Lewandowski, Cezary Łukaszewicz, Paweł Lipnicki,, Leszek Zduń Scenografia i kostiumy: Barbara Wesołowska-Kowalska Muzyka: Marcin Pospieszalski
Bilet ulgowy przysługuje uczniom, studentom, seniorom powyżej 60. roku życia, osobom z niepełnosprawnościami oraz posiadaczom Karty Dużej Rodziny.
Sąsiedzki spór Cześnika i Rejenta staje się w niej podstawą do ukazania ludzkich przywar, wyśmiania małostkowości, ale i okazją do przypomnienia, dlaczego na końcu to właśnie zgoda zbuduje na nowo to, co nienawiść zniszczyła. Jak to w komedii bywa, nie mogło w „Zemście” zabraknąć miłosnej intrygi wymierzonej w młodych zakochanych i knowań tzw. średniego pokolenia, czyli prześmiesznego Papkina i apetycznej Podstoliny.
Osobnym motywem jest spór o zamek, w którym dzieje się akcja komedii. Występuje on w roli współbohatera dzieła, jako motyw rodem z preromantycznej powieści gotyckiej, w której właśnie konflikt o zamek staje się sprężyną wprowadzającą postacie w ruch. Geneza tego motywu sięga roku 1764, kiedy to angielski pisarz Horacy Walpole wydaje „Zamek w Otranto”, powieść zapewne znaną Fredrze.
Historycy literatury zaliczają Fredrę również do kontynuatorów polskiego oświecenia, lecz nie można jednoznacznie (jak to często bywało) uznać go za naśladowcę Moliera w twórczości komediowej. Fredro ma swój niepowtarzany, polski styl, który tak nas uwiera i tak nas śmieszy w „Zemście”.
Styl ten jest najwyższą próbą komedii. I właśnie z tak zacnego tworzywa poetyckiego utkał Fredro „Zemstę”, którą warto stale przypominać. Dzięki wyjątkowej, zachowującej wierność literze tekstu i szacunek dla słowa, inscenizacji Teatru Klasyki Polskiej możemy –– przenieść się do zamku Kamieniec, by samemu przekonać się, dlaczego tak chętnie budujemy mury między nami i co się stanie, gdy w świecie, w którym zgoda jest podobno niemożliwa, na chwilę zapanuje święty spokój. Czas trwania: 1h 30′
Reżyseria: Michał Chorosiński Obsada: Obsada: Joanna Kwiatkowska-Zduń, Maria Witkowska, Jarosław Gajewski, Henryk Gołębiewski, Dariusz Kowalski, Łukasz Lewandowski, Cezary Łukaszewicz, Paweł Lipnicki,, Leszek Zduń Scenografia i kostiumy: Barbara Wesołowska-Kowalska Muzyka: Marcin Pospieszalski
Bilet ulgowy przysługuje uczniom, studentom, seniorom powyżej 60. roku życia, osobom z niepełnosprawnościami oraz posiadaczom Karty Dużej Rodziny.
Warszawa 19.03.2026, g. 16:00
od 120.00 pln
Romans ostatniego polskiego króla z carycą Katarzyną Wielką nie był tajemnicą. To właśnie rosyjskiej władczyni monarcha zawdzięczał objęcie tronu w Warszawie. Spektakl „Król i caryca” w reżyserii Jerzego Zelnika powstał na podstawie wyboru korespondencji carycy Katarzyny i króla Stanisława Augusta.
W 1755 roku przybył do Petersburga sekretarz angielskiego posła, młody polski arystokrata, Stanisław Antoni Poniatowski. Zwrócił na siebie uwagę Katarzyny, sam tracąc dla niej głowę. Jej mąż, Piotr, odkrył romans. Zareagował gniewem, ale szybko go opanował. Sam zresztą miał na koncie pozamałżeńskie związki. Pobłogosławił więc szczęściu kochanków. W lipcu 1762 roku przyszło mu umrzeć. Na polecenie żony zresztą, która kazała go zamordować. Dwa lata później, już jako caryca, Katarzyna czyni Stanisława Poniatowskiego władcą Polski. Po kolejnych trzydziestu jeden latach pozbawia go natomiast nie tyle tronu, co królestwa, doprowadzając do trzeciego rozbioru Rzeczypospolitej.
Twórcy ukazują psychologiczny i emocjonalny portret króla i carycy – byłych kochanków, którzy pod płaszczykiem utrzymywanych ciągle siostrzano-braterskich relacji, prowadzą dyplomatyczną wojnę o sprzeczne narodowe dążenia i cele.
Echu dawnej namiętności zdarza się jeszcze niekiedy wybrzmiewać między wierszami listów obojga władców. To jednak brutalny, niekierujący się żadnym sentymentem, polityczny interes jest właściwą treścią tej korespondencji. Dlatego stanowi ona niezwykły materiał dla aktorów. W spektaklu Teatru Klasyki Polskiej wydobędą oni całą złożoność stosunków łączących Stanisława Augusta z Katarzyną II, a układających się w dramatyczny splot tęsknoty, nadziei, strachu, pogardy i chłodnej kalkulacji. „Król i caryca” odsłoni kulisy wydarzeń, które doprowadziły do zniknięcia Rzeczypospolitej z mapy Europy na ponad sto dwadzieścia lat.
Czas trwania: 1h 10′
Bilet ulgowy przysługuje uczniom, studentom, seniorom powyżej 60. roku życia, osobom z niepełnosprawnościami oraz posiadaczom Karty Dużej Rodziny.
W 1755 roku przybył do Petersburga sekretarz angielskiego posła, młody polski arystokrata, Stanisław Antoni Poniatowski. Zwrócił na siebie uwagę Katarzyny, sam tracąc dla niej głowę. Jej mąż, Piotr, odkrył romans. Zareagował gniewem, ale szybko go opanował. Sam zresztą miał na koncie pozamałżeńskie związki. Pobłogosławił więc szczęściu kochanków. W lipcu 1762 roku przyszło mu umrzeć. Na polecenie żony zresztą, która kazała go zamordować. Dwa lata później, już jako caryca, Katarzyna czyni Stanisława Poniatowskiego władcą Polski. Po kolejnych trzydziestu jeden latach pozbawia go natomiast nie tyle tronu, co królestwa, doprowadzając do trzeciego rozbioru Rzeczypospolitej.
Twórcy ukazują psychologiczny i emocjonalny portret króla i carycy – byłych kochanków, którzy pod płaszczykiem utrzymywanych ciągle siostrzano-braterskich relacji, prowadzą dyplomatyczną wojnę o sprzeczne narodowe dążenia i cele.
Echu dawnej namiętności zdarza się jeszcze niekiedy wybrzmiewać między wierszami listów obojga władców. To jednak brutalny, niekierujący się żadnym sentymentem, polityczny interes jest właściwą treścią tej korespondencji. Dlatego stanowi ona niezwykły materiał dla aktorów. W spektaklu Teatru Klasyki Polskiej wydobędą oni całą złożoność stosunków łączących Stanisława Augusta z Katarzyną II, a układających się w dramatyczny splot tęsknoty, nadziei, strachu, pogardy i chłodnej kalkulacji. „Król i caryca” odsłoni kulisy wydarzeń, które doprowadziły do zniknięcia Rzeczypospolitej z mapy Europy na ponad sto dwadzieścia lat.
Czas trwania: 1h 10′
Bilet ulgowy przysługuje uczniom, studentom, seniorom powyżej 60. roku życia, osobom z niepełnosprawnościami oraz posiadaczom Karty Dużej Rodziny.
Warszawa 19.03.2026, g. 19:00
od 120.00 pln
Romans ostatniego polskiego króla z carycą Katarzyną Wielką nie był tajemnicą. To właśnie rosyjskiej władczyni monarcha zawdzięczał objęcie tronu w Warszawie. Spektakl „Król i caryca” w reżyserii Jerzego Zelnika powstał na podstawie wyboru korespondencji carycy Katarzyny i króla Stanisława Augusta.
W 1755 roku przybył do Petersburga sekretarz angielskiego posła, młody polski arystokrata, Stanisław Antoni Poniatowski. Zwrócił na siebie uwagę Katarzyny, sam tracąc dla niej głowę. Jej mąż, Piotr, odkrył romans. Zareagował gniewem, ale szybko go opanował. Sam zresztą miał na koncie pozamałżeńskie związki. Pobłogosławił więc szczęściu kochanków. W lipcu 1762 roku przyszło mu umrzeć. Na polecenie żony zresztą, która kazała go zamordować. Dwa lata później, już jako caryca, Katarzyna czyni Stanisława Poniatowskiego władcą Polski. Po kolejnych trzydziestu jeden latach pozbawia go natomiast nie tyle tronu, co królestwa, doprowadzając do trzeciego rozbioru Rzeczypospolitej.
Twórcy ukazują psychologiczny i emocjonalny portret króla i carycy – byłych kochanków, którzy pod płaszczykiem utrzymywanych ciągle siostrzano-braterskich relacji, prowadzą dyplomatyczną wojnę o sprzeczne narodowe dążenia i cele.
Echu dawnej namiętności zdarza się jeszcze niekiedy wybrzmiewać między wierszami listów obojga władców. To jednak brutalny, niekierujący się żadnym sentymentem, polityczny interes jest właściwą treścią tej korespondencji. Dlatego stanowi ona niezwykły materiał dla aktorów. W spektaklu Teatru Klasyki Polskiej wydobędą oni całą złożoność stosunków łączących Stanisława Augusta z Katarzyną II, a układających się w dramatyczny splot tęsknoty, nadziei, strachu, pogardy i chłodnej kalkulacji. „Król i caryca” odsłoni kulisy wydarzeń, które doprowadziły do zniknięcia Rzeczypospolitej z mapy Europy na ponad sto dwadzieścia lat.
Czas trwania: 1h 10′
Bilet ulgowy przysługuje uczniom, studentom, seniorom powyżej 60. roku życia, osobom z niepełnosprawnościami oraz posiadaczom Karty Dużej Rodziny.
W 1755 roku przybył do Petersburga sekretarz angielskiego posła, młody polski arystokrata, Stanisław Antoni Poniatowski. Zwrócił na siebie uwagę Katarzyny, sam tracąc dla niej głowę. Jej mąż, Piotr, odkrył romans. Zareagował gniewem, ale szybko go opanował. Sam zresztą miał na koncie pozamałżeńskie związki. Pobłogosławił więc szczęściu kochanków. W lipcu 1762 roku przyszło mu umrzeć. Na polecenie żony zresztą, która kazała go zamordować. Dwa lata później, już jako caryca, Katarzyna czyni Stanisława Poniatowskiego władcą Polski. Po kolejnych trzydziestu jeden latach pozbawia go natomiast nie tyle tronu, co królestwa, doprowadzając do trzeciego rozbioru Rzeczypospolitej.
Twórcy ukazują psychologiczny i emocjonalny portret króla i carycy – byłych kochanków, którzy pod płaszczykiem utrzymywanych ciągle siostrzano-braterskich relacji, prowadzą dyplomatyczną wojnę o sprzeczne narodowe dążenia i cele.
Echu dawnej namiętności zdarza się jeszcze niekiedy wybrzmiewać między wierszami listów obojga władców. To jednak brutalny, niekierujący się żadnym sentymentem, polityczny interes jest właściwą treścią tej korespondencji. Dlatego stanowi ona niezwykły materiał dla aktorów. W spektaklu Teatru Klasyki Polskiej wydobędą oni całą złożoność stosunków łączących Stanisława Augusta z Katarzyną II, a układających się w dramatyczny splot tęsknoty, nadziei, strachu, pogardy i chłodnej kalkulacji. „Król i caryca” odsłoni kulisy wydarzeń, które doprowadziły do zniknięcia Rzeczypospolitej z mapy Europy na ponad sto dwadzieścia lat.
Czas trwania: 1h 10′
Bilet ulgowy przysługuje uczniom, studentom, seniorom powyżej 60. roku życia, osobom z niepełnosprawnościami oraz posiadaczom Karty Dużej Rodziny.